'Oh, wat gezellig huiselijk, u heeft een keukenschort voor!' Een lieve opmerking van één van onze gasten. Ik bedank haar hartelijk en zeg maar niet dat mijn achternaam eigenlijk “Onhandig” is en dat ik het schort hard nodig heb om schoon te blijven tijdens het koken.

Kookvrijwilliger

Als kookvrijwilliger bij een hospice werken is mijn uitdaging: samen met je gasten bespreken wat ze het liefst eten. Sommige gasten weten precies wat ze graag lusten of wat bij hun mooie herinneringen naar boven brengt. Vaak is dit Nederlands voedsel: aardappels, vlees en groenten. Andere gasten laten zich graag verrassen of eten mee “wat er vandaag wordt geserveerd”.

Presentatie

Superleuk om onze gasten te verwennen en daarbij ook na te denken over de presentatie. Want kleine porties op een groot bord ziet er niet gezellig uit en het oogt minder smakelijk (denk ik dan maar). Lekkere liflafjes , smaakmakers en waar mogelijk iets kleurrijks op tafel zetten. Soms “gewoon’’ in de vorm van een kopje vers gemaakte soep. De grootste uitdaging is om creatief te blijven. Eén van onze gasten kon niet makkelijk meer eten. Ze kreeg in de vorm van proeverijtjes een triootje van soep aangeboden (geblenderd, gezeefd en bouilon) en datzelfde heb ik gedaan met de toetjes: diverse smaken en diverse diktes van yoghurt. Op die manier kwamen we er samen achter wat deze gast lekker vond en wat ze nog goed kon eten.

Vergeten groenten

Voor twee broers werd ik het onderwerp van gesprek. Zij waren telkens weer verbaasd over het feit dat die kok op internet ging uitzoeken hoe een zogenaamde vergeten groenten maaltijd het beste bereid kon worden. Ik had werkelijk  geen idee! En onze supermarkt ook niet, want die verkocht dit soort groenten helemaal niet. Die kocht ik, of de broers zelf, dan maar bij een boerderij winkel. Het bereiden van al die vergeten groenten – met af en toe een subtiele aanwijzing van onze gast - was een leuk leerproces.

Laatste maaltijd

Het mooiste compliment kreeg ik in de vorm van een verzoek om de laatste maaltijd te koken voor een gast en de familie. Je weet dat je in een hospice werkt, maar dit verzoek was echt heel bijzonder en raakte me diep. Ik heb die avond met extra liefde gekookt.

Keuze uit twee menu's

Tja, en wat nou als je gast niet meer uit haar woorden kan komen? Onze gast wilde niet meer eten, want “de koks stelden veel te veel vragen”. Ja, dat is ook irritant lijkt me, als je niet meer weet hoe je het allemaal moet verwoorden. Daarom kreeg deze gast telkens van mij twee menu’s voorgeschoteld waaruit zij dan eenvoudig kon kiezen. Wisselen binnen het menu is natuurlijk toegestaan. Wijntje erbij en genieten maar! Daar krijg ik nou een warm hart van.

Monica Westera